Dus het is nu ongeveer een jaar geleden dat papa overleed, op 16 november vorig jaar. We hebben hem erg gemist, en dat doen we nog steeds. Het verlies van tante Ynskje was ook moeilijk voor ons, zeker omdat we weten hoe close zij en papa waren.

Vroeg in de zomer hadden mijn vrouw Heather en ik een reis gepland naar Glacier National Park in Montana en ook Banff National Park in Alberta, Canada. We droomden er al jaren van om naar Banff te gaan en hadden er al vaak plannen voor gemaakt, maar het leek nooit te lukken. Eindelijk, dit jaar, konden we plannen maken voor een twee weken durende vakantie naar Glacier en Banff in september. Gedurende de zomer bezochten we vaak mama. Tijdens onze gesprekken kwam onze aanstaande vakantie ter sprake. Toen we haar vertelden waar we heen gingen en dat Lake Louise in Banff een van onze haltes zou zijn, vertelde mama een verhaal: als klein meisje had ze op school een opstel geschreven over één vakantiebestemming waar ze van droomde om ooit heen te gaan — Lake Louise in Banff. Dus vroegen we haar of ze er ooit was geweest, nu ze dit jaar 86 zou worden. Ze zei nee, en vertelde dat papa ooit een conferentie had in Calgary, Alberta, en dat ze daar in een hotel verbleven. Ze hadden een huurauto, en ze had tegen papa gezegd dat ze graag Lake Louise wilde bezoeken. Dus stapten ze in de auto en begonnen de bergen in te rijden. Lake Louise ligt ongeveer 2,5 uur rijden van Calgary. Na een uur of twee rijden zei papa: “Nou, dit is vast ver genoeg,” en toen keerden ze om en gingen terug naar het hotel — ze kwamen nooit bij Lake Louise aan. We moesten lachen, maar waren niet erg verbaasd. Toen ze ons dit vertelde, voelden we ons eigenlijk best verdrietig dat ze na 85 jaar zo dichtbij was geweest, maar er nooit gekomen was. Dus zeiden we dat ze met ons mee moest gaan.

Wanneer wij op vakantie naar de bergen gaan, nemen we altijd een kleine camper mee achter onze auto. We rijden 25 tot 30 uur naar Montana, nog eens negen uur verder naar Jasper, en dan drie uur naar Banff. De terugreis naar Michigan duurt dan 28 uur. We slapen de hele reis in de camper. Mama meenemen was eigenlijk niet echt mogelijk, want zo’n reis is tegenwoordig te zwaar voor haar. Dus dachten we na over hoe we het toch mogelijk konden maken. We besloten om de eerste tien dagen van onze vakantie te kamperen zoals gewoonlijk, maar daarna een huis te huren, zodat mama, als ze naar Calgary zou kunnen vliegen, bij ons kon verblijven. Dan konden we samen Lake Louise bezoeken, en ook andere prachtige plekken in de omgeving. Na veel plannen, bellen en organiseren lukte het uiteindelijk allemaal. We begonnen onze reis naar Glacier National Park in Montana, waar onze zoon Hunter werkt als berggids. We zien hem niet vaak, want meestal leeft hij ‘off the grid’ — in een busje of tent. We kampeerden aan Lake McDonald in Glacier National Park en brachten de week door met wandelen met Hunter en raften op de rivieren. Het was een geweldige tijd.

Na Glacier gingen we verder naar Jasper National Park, Banff National Park en Yoho National Park in British Columbia en Alberta, Canada. We kampeerden en wandelden veel, en zagen beren, elanden, berggeiten en dikhoornschapen. En toen, op donderdag 11 september, vloog mama naar Calgary en haalde ik haar op om haar naar ons vakantiehuis te brengen. Hoewel het een lange reis was voor haar, was ze ontzettend enthousiast — en wij ook! We bakten steaks op de grill, dronken rode wijn op de veranda, en de volgende ochtend maakten we een reis die zij in haar hoofd al zo’n 80 jaar geleden had gemaakt. Lake Louise was schitterend! De turquoise kleur van het water was adembenemend. Het was een emotioneel moment, en we misten papa, maar we dachten dat hij waarschijnlijk toch liever in het hotel was gebleven. 🙂 We bezochten nog vele andere prachtige meren, bergen en gletsjers in Canada. We zagen nog meer beren en andere dieren, en hadden een heel gezellige tijd samen. Drie dagen later vloog ik met mama terug naar huis. Mijn vrouw Heather en onze dochter Charlie reden met de camper terug naar huis.

Zoals ik eerder zei, nadert nu de eerste verjaardag van papa’s heengaan naar de hemel. Het is troostend om te bedenken dat hij nu samen is met oom Piet en tante Trintje, tante Co, tante Ynskje en de rest. Met ons in Amerika gaat het goed, ook al heeft ons land het momenteel moeilijk. Ik weet dat jullie verkiezingen hebben gehad, en ik wens jullie het allerbeste in Nederland — verkiezingen zijn belangrijk! We hopen dat het goed met jullie gaat en hopen jullie snel weer te zien.

Met liefde,
Ryan, zoon van Auke.