Toen ik begin jaren ‘80 met onze hond Beke langs het Boterdiep in Beijing speelde, werd ik plotseling door een fietser vanaf de overkant toegeschreeuwd: “Dierenbeul!” Verstoord keek ik op. Het was Oom Harke, onderweg naar huis. Ik kom regelmatig bij Oom Harke op bezoek met onze tegenwoordige hond Utah. Harke vertelt dan altijd over de hond die hij vroeger had. Hij was wijs met die hond, maar de rest van de familie had volgens hem niks met honden. Ook zijn broer Jo had weinig met honden.
Ergens rond 1965 kwamen mijn oudere broers thuis met een jong hondje. Zij hadden bij Pake en Beppe gelogeerd. Daar was een nest jonge hondjes dat ze dreigden te verzuipen. Zij hadden ééén hondje van de verdrinkingsdood gered. Het hondje mocht blijven, Bobby noemden we het. In bijgaand filmpje op het grasveld voor Huis Groenesteijn in Helpman spelen de Tillema’s en broer Alex met de nog jonge Bobby. Iedereen in zondagse kleren.