Lieve schoonzussen en de rest van ‘t spul,

Hier komt een beetje flauwekul. Mijn wensen zette ik voor jullie op papier, amateuristisch, op mijn manier. Maar wensen worden niet altijd vervuld. Heb dus nog eventjes geduld. ‘K Zou heel veel willen zeggen maar ’t is moeilijk uit te leggen. Ik weet niet hoe,k weet echt niet hoe.

Kon ik maar schilderen, ik maakte een schilderij
voor jullie allebei.
Maar zoals jullie merken
kan ik alleen met grote kwasten werken.
Dus ik weet niet hoe, ‘k weet echt niet hoe.

Bouk zit graag lekker in de zon,
’t is altijd winderig op haar balkon.
Kon ik de wind maar sturen uit de goeie hoek,
dan hoefde ze om haar hoofd geen doek.
Maar ‘k weet niet hoe, ‘k weet echt niet hoe.

Kon ik maar conducteur zijn in de trein
die erop let of alle benen binnen zijn.
Maar helaas is er geen vacature vrij,
dus dat gaat mijn neus ook weer voorbij.
Wist ik maar hoe, maar ik weet echt niet hoe.

Volksdansen zit mij ook niet in het bloed.
Daarin is Bouk bijzonder goed.
Een recept verzinnen tegen droge hoest,
ik zou echt niet weten hoe het moest.
Co tovert een drankje van suiker met gesneden ui
en over is menige hoestbui!

Kon ik maar jongleren
en jullie kunstjes leren.
Of zingen in een of ander koor.
Zelfs daar heb ik de stem niet voor.
Ik bracht een serenade ten gehore
voor allen die in juni zijn geboren.
Maar ‘k weet niet hoe, ‘k weet echt niet hoe.

‘K Zou schoonheidsspecialiste willen zijn.
Masseren lijkt mij bijzonder fijn
om alle rimpels weg te strijken.
Op wie zouden jullie willen lijken?
Maar ‘k weet niet hoe, ‘k weet echt niet hoe.

Boetseren heeft ook niet mijn pré,
ik doe er gekke dingen mee.
Maak dan misschien een rare kop,
daar flans ik jullie ook niet echt mee op.
Het showen van veel mooie kleren
hoef je Co ook niet meer te leren.
Voor kapster ben ik niet in de wieg gelegd.
Niet nodig voor de schoonzussen, dat moet worden gezegd.
Hun haren gewassen, opgestoken en gekleurd,
de kapsels worden door ons allen goedgekeurd.
Dus ‘k zou niet weten hoe, ‘k zou echt niet weten hoe.

Het recept van een lekkere oorlogstaart
is na zoveel jaren nog steeds niet verjaard.
Op menig Vader-, Moederdag of andere partij
wordt men verwend met deze lekkernij.
Ik zou het willen zeggen maar ’t is moeilijk uit te leggen:
ik weet niet hoe, ‘k weet echt niet hoe.

Ik zou heel graag helderziende willen zijn.
Dat lijkt me soms bijzonder fijn.
Hoewel… een enkele keer zie ik per telefoon.
Nu denken jullie: dat is ongewoon!
Als je verbonden bent met Bouk hoor je ’t meteen:
ze heeft bezoek, ze is niet meer alleen.
Dialect, gesproken op het platteland
wordt ABN, de taal van stand.
Ik zou het willen zeggen
maar probeer het maar eens uit te leggen.
Ik weet niet hoe, ‘k weet echt niet hoe!

Och was ik goudsmit, ik smeedde een gouden diadeem.
Maar ik kocht dit voor Co op de markt in Beem.
Mijn handen staan voor het smeden glad verkeerd.
Waarom heb ik dat vroeger niet geleerd?

‘K zou tegen veel artsen willen zeggen
genezende handen op jullie pijntjes te leggen.
Maar ‘k weet niet hoe.

Met Bouk, de 12de in de rij
was Co eerst helemaal niet blij.
Waarom heeft de ooievaar haar toen niet bij ons gebracht?
Een zusje (of broertje) waar ik heel lang op heb gewacht.
Mijn moeder vertelde: “Kindjes kosten veel geld”
Ik heb de centen in mijn spaarpot keer op keer geteld.
Ik wist niet hoe, ik wist toen echt niet hoe.
Gelukkig werd Bouk toch uiteindelijk mijn zus, zelfs ‘schoon’
Weet u, soms kan ik toveren en roep dan gewoon:
‘Kop op’ en tevoorschijn komt er dan een pop.
Een echte pop, geen levend mens.
Voor Co een langverwachte wens.
Ik weet dus hoe, ‘k weet echt wel hoe.

Uitgeven kan ik alleen mijn geld, heel goed.
Maar uitgeven van een boek, ik weet niet hoe dat moet.
Verhalen van Co, bijeengebonden tot een boek
gaan erin als gesneden koek.
Op de reünie hebben we enorm genoten van haar verhaal
het ontroerde ons diep allemaal.
De nieuwe Annie M.G. Schmidt is geboren.
Dit gaat toch zeker niet verloren?
Co, jij kunt het, toe jij weet wel hoe.

Vriendinnen heeft Bouk bij de vleet.
Het viel me op dat ze sommige dingen toch niet weet.
Bijvoorbeeld het weerbericht op teletekst via tv,
niet geïnteresseerd, doet ze niet aan mee!
Per fiets verkent ze van noord naar zuid de stad,
ze is vaak voor anderen op pad.
Wind, hagel en regen
houden haar niet tegen.

Wat een geluk dat Co eens Bouk als popje kreeg,
anders was nu een van de stoelen leeg.
Dan hadden wij ons drankje zelf moeten betalen,
nu kunnen we het op Bouk verhalen.

Mijn wens van lang geleden zal ik nu onthullen,
dan kan nog wel bij deze flauwekullen.
Als kind wilde ik nooit trouwen,
geen eigen nestje bouwen.
Blijven bij moe, mijn schoen naast moeders schoen.
“T is lang geleden, ‘vroeger’was’toen’.
Bij ziekte arm in arm met moeder slapen was fijn,
voor mij de allerbeste medicijn.
Dit is wel uit te leggen, ik weet het nu te zeggen.

Toen er dus toch een jongen kwam voor mij
waren mijn ouders vast heel blij.
Een Schone vent nog wel, een van de velen.
Hij leerde al vroeg met anderen te delen.

Maar twee zussen uit dit grote peloton
zetten we vandaag eens in de zon.
Ik weet nu hoe, ‘k weet echt wel hoe.
Ik zou nu willen zeggen -en dat is niet moeilijk uit te leggen-
dat wat we luidkeels zongen op de reünie
(we hadden het meteen onder de knie).
Dit lied staat in ons hoofd en hart geschreven,
vooral het refrein, hier nog een keer weergegeven:

Humor, rimpels, krachtige kin
groothartig, grijze haren
Stil nou, wacht nou, niemand kan
De Schoonvelds evenaren!

(op de melodie van Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw..)